Ogłoszenie można pobrać również z pliku, który znajdą Państwo poniżej:
Z okazji kolejnych obchodów Dnia Osadnika oraz 79. rocznicy zajęcia Niechorza i zakończenia walk na Pomorzu zachodnim w czasie II w. św., w Niechorzu uczczono pamięć pionierów Wybrzeża Rewalskiego. Wójt Gminy Rewal Konstanty Tomasz Oświęcimski, Sołtys Rewala Dominika Winiarska Chodziutko, Sołtys Niechorza Wojciech Pawluk oraz Pełnomocnik Wójta Rewala ds. dziedzictwa kulturowego Paweł Pawłowski wraz z asystą przedstawicieli Grupy Rekonstrukcji Historycznej „Nałęcz”, złożyli kwiaty pod pomnikiem w Niechorzu.
O godz. 17.00 w Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu odbył się wykład z prezentacją pt. Między wyzwoleniem a zdobyciem… Gmina Rewal podczas II wojny światowej, który poprowadził Paweł Pawłowski – historyk wojskowości, menadżer kultury i regionalista związany od lat z Wybrzeżem Trzebiatowskim.
12 marca 1945 r. w Niechorzu jak i na całym obszarze dzisiejszej Gminy Rewal zakończyły się walki toczone w ramach Operacji pomorskiej – operacji ofensywnej Armii Czerwonej i Wojska Polskiego przeprowadzona w lutym i marcu 1945 roku na froncie wschodnim II wojny światowej. Celem operacji wykonywanej siłami 1. i 2 Frontu Białoruskiego było rozbicie wojsk niemieckich na terenie Pomorza, które zagrażały siłom sowieckim, na głównym, berlińskim kierunku operacyjnym.
Od 8 marca 1945 r. rejon Niechorza, Rewala i Trzęsacza był teatrem koncentracji sił niemieckich, „wędrującego kotła” grupy korpuśnej gen. Hansa von Tettau a jego sztab znajdował się w Niechorzu. Siły niemieckie wg różnych szacunków liczyły ok. 12 tys. żołnierzy i składały się z elementów kilku rozbitych jednostek tj.: Dywizji Piechoty „Bärwalde” resztki 15. Dywizji Grenadierów SS (łotewskiej), 33. Dywizji Grenadierów SS „Charlemagne” części Dywizji Pancernej „Holstein”, 163. i 402. dywizji piechoty. Grupa posiadała dodatkowo wsparcie lotnictwa morskiego z Dziwnowa oraz dwóch ciężkich krążowników: „Admiral Scheer” i „Lützow”. Zaopatrywana była z morza w okolicach Niechorza. Po stronie radzieckiej w likwidację przyczółka Niechorze (Horst) zaangażowane były siły 3. Armii Uderzeniowej oraz siły 7. Korpusu Kawalerii Gwardii Armii Czerwonej. Działania wspierały również jednostki 2. Dywizji Piechoty Wojska Polskiego oraz 1. Warszawska Brygada Kawalerii.
Podczas dyskusji podjętej w niechorskim muzeum, gryficki historyk Wojciech Jarząb zaprezentował unikatowe dokumenty, potwierdzające udział dwóch radzieckich dywizji piechoty, w tym 364. dywizji strzeleckiej, która jako pierwsza bezpośrednio zajmowała rejon Niechorza. Wiedza ta porządkuje nasz dotychczasowy stan wiedzy a jednocześnie zachęca do podjęcia dogłębnych badań archiwalnych, które skonfrontują meldunki armii niemieckiej z raportami Armii czerwonej i wspomnieniami uczestników walk oraz ludności cywilnej.
Dramatyczna operacja wycofania jednostek niemieckich oraz sporej grupy ludności cywilnej w kierunku Dziwnowa mimo strat i ogromnego wysiłku zakończyła się sukcesem. Czerwonoarmiści mimo wyraźnych rozkazów i oczekiwań naczelnego dowództwa, nie zatrzymali pochodu na zachód „wędrującego kotła”.
Co ciekawe walki pod Niechorzem, Pustkowem i Łukęcinem, były przez stronę radziecką w latach późniejszych pokazywane jako niechlubny przykład, jak nie należy prowadzić likwidacji podobnych ugrupowań.
Podczas prelekcji w niechorskim muzeum Paweł Pawłowski przedstawił często dramatyczne losy polskich robotników przymusowych, którzy przebywali w okresie II w. św. w Niechorzu.
Przywołał m.in. relację Ireny Leśniewskiej, przymusowej robotnicy z Łodzi, która pracowała w Niechorzu w 1941 r. 1942r. u Augusty i Maxa Zablów, w pensjonacie zwanym dzisiaj „Zacisze”. Pewnego dnia, podczas mroźnej zimy spotkała ona dwóch chłopców – Polaków – którzy, przywieźli tafle lodu, które przesypane trocinami służyły do konserwacji żywności w piwnicy pensjonatu. Nastoletni chłopcy byli zatrudnieni u bauera na dzisiejszej ul. Trzebiatowskiej. Obaj byli skąpo i źle odziani, więc Augusta Zabel postanowiła im pomóc. Przerobiła ciepłe koszule męża, dołączyła inne rzeczy i przesłała dyskretnie przez Irenę.
Irenka odkryła, że chłopcy mieszkają w kącie obory i śpią w urągających warunkach, za zasłonką. Jeden z nich co zapamiętała miał na imie Janek. Nie mogła poświęcić dużo czasu na pogawędkę z nimi. Wróciła pośpiesznie do „Zacisza”. Wkrótce rozeszła się wiadomość, że młodzi Polacy uciekli rybacką łodzią. Powodem tego desperackiego kroku było nieludzkie traktowanie młodych robotników przez bauera. Irena rozpamiętywała długo ten dramatyczny krok swoich rodaków. Wiedziała, że często byli głodni, ale odkładali chleb na zaplanowaną ucieczkę do Szwecji. Czasem, aby nasycić głód popijali przez słomkę mleko z baniek, odwożonych do mleczarni. Janek z przyjacielem mieli plan ucieczki, suchary, psa i wielkie marzenie, że wyrwą się z niewoli. Niestety, powiódł się tylko pierwszy etap ucieczki. Zostali złapani na morzu.
Co się z nimi stało, czy przeżyli wojnę? …
Podczas wieczoru z historią wspomniano także o zakrojonej na ogromną skalę akcji Kinderlandverschickung ( KLV ) – wysyłki dzieci na wieś z bombardowanych miast w latach 1940 – 1945. We wszystkich miejscowościach na wybrzeżu, które posiadały odpowiednie zaplecze noclegowe, organizowane były przez narodowosocjalistyczną opiekę społeczną, obozy dla różnych grup wiekowych dzieci z całych Niemiec. Wyjeżdżały one całymi klasami wraz ze swoimi nauczycielami i kontynuowały naukę w miejscach pobytu. Przy okazji pobytu wypoczywały a często również pomagały w pracach polowych. Sentymentalne podróże uczestników obozów KLV do miejsc odwiedzonych podczas wojny służą i nam w poznawaniu przeszłości naszych terenów.
Po zakończeniu walk od 12 marca 1945 r. dla mieszkających tu od pokoleń Niemców, rozpoczynał się okres niepewności i stopniowo postępujących wysiedleń. Dla robotników przymusowych wielu narodowości pracujących w gospodarstwach rolnych u niemieckich bauerów był to czas wyzwolenia. Część z nich wróci do swoich domów w Polsce centralnej, część zostanie na ziemiach zachodnich. Na wyzwolonych terenach osiedlą się m.in. osadnicy wojskowi a z tzw. „centrali” przyjadą nowi mieszkańcy – pionierzy kresów zachodnich.
Podczas spotkania z okazji Dnia Osadnika w Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu jeszcze długo do późnego wieczora dyskutowano o pierwszych mieszkańcach naszej gminy. Pani Aleksandra Ginalska ze Śliwina wspominała polskich robotników przymusowych, którzy pozostali po wojnie w tej miejscowości, tworząc obraz społeczny nowonarodzonej Polski.
Właśnie o tym, że nadbałtycki Śliwin to jedna z najważniejszych i najbardziej historycznych miejscowości na naszym terenie, wspomniał w swojej wypowiedzi Dariusz Bienek. Zaprosił tym samym na kolejne spotkanie w ramach cyklu historycznych czwartków na wykład pt. „Śliwińskie opole jako jednostka terytorialna miejscowej wspólnoty rodowo-plemiennej”, który odbędzie się w maju, w Śliwinie.
12 marca już zawsze będzie dla mieszkańców Gminy Rewal dniem refleksji nad zmianą, która wiązała się z zajęciem Niechorza przez Armię Czerwoną a co się z tym wiąże przybyciem na wybrzeże polskiej ludności i rozpoczęciem całego procesu osiedleńczego. Data, o której mowa, nie jest początkiem masowej obecności Polaków na wybrzeżu, ale rozpoczęciem nowego etapu w historii tej części Polski. 12 marca 1945 r. nie jest datą, od której zaczyna się na tych terenach Polska, ale zapewne to data kluczowa wiążąca się z mitem założycielskim Horzewa, Rybnik czy Pamiątkowa – miejscowości naszego wybrzeża, które tak nazywały się do 1947 r. – Niechorza, Pogorzelicy i Rewala.
Spotkanie w okazji Dnia Osadnika w Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu na długo pozostanie w miłej pamięci uczestników, także za sprawą „rybackiego poczęstunku” przygotowanego przez Panią Aleksandrę Budner Wachowiak ze Stowarzyszenia Miłośnicy Tradycji Rybołówstwa Bałtyckiego w Niechorzu.
Wójt Gminy Konstanty Tomasz Oświęcimski w porozumieniu z radnymi prowadząc politykę podatkową, opierają się na mechanizmach uszczelniających lokalny system podatkowy. System ten polega na weryfikacji podstaw opodatkowania oraz aktualizacji bazy nowych podatników. Podjęte działania pozwoliły utrzymać wysokość stawek podatku od nieruchomości na poziomie roku 2018 .
Przy rosnących kosztach bieżących funkcjonowania gospodarstw domowych jak i osób prowadzących działalność gospodarczą takie działania gwarantują bezpieczeństwo i finansową stabilność.
Ponadto, Przedsiębiorcy na mocy nowo podjętej uchwały Rady Gminy Rewal z dnia 29 lutego 2024r. ( nr LXXVI/512/24) mają prawo skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości w ramach pomocy de minimis. W roku 2024 termin składania dokumentów upływa 31 marca 2024r.
Przypominamy, że 15 marca upływa termin płatności pierwszej raty podatku od nieruchomości, prosimy o terminową wpłatę.
Poniższe zestawienie obrazuje wysokość stawek podatków od nieruchomości w sąsiednich gminach nadmorskich.
Spotkanie z okazji 79. rocznicy zakończenia walk na Pomorzu zach. w czasie II w. św.
12 marca 2024 r. godz. 17.00 – Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu
12 marca 1945 r. w Niechorzu jak i na całym obszarze dzisiejszej Gminy Rewal zakończyły się walki toczone w ramach Operacji pomorskiej – operacji ofensywnej Armii Czerwonej i Wojska Polskiego przeprowadzona w lutym i marcu 1945 roku na froncie wschodnim II wojny światowej. Celem operacji wykonywanej siłami 1. i 2 Frontu Białoruskiego było rozbicie wojsk niemieckich na terenie Pomorza, które zagrażały siłom sowieckim, na głównym, berlińskim kierunku operacyjnym. Druga wojna światowa trwała dalej, ale front przeszedł dalej na zachód a na wybrzeżu stanęły jednostki utrzymujące obronę przeciwdesantową oraz stabilizujące nasze kruche jeszcze władztwo nad tym obszarem.
W walkach brali udział żołnierze. To ludzie, którzy szli na rozkaz. Niejednokrotnie mieli brzmiące z języka polskiego nazwiska. 12 marca 1945 roku skończyła się tu władza nazistowskich Niemiec, ale polska – jeszcze nie nastała. Trudno też mówić, że tego dnia Niechorze zostało „wyzwolone” z rąk niemieckich. Postępująca na zachód Armia Czerwona zajęła opuszczone przez Niemców miejscowości – Pogorzelicę, Niechorze, Rewal, Śliwin, Trzęsacz, Pustkowo i Pobierowo. Należy zaznaczyć, że od 8 marca 1945 r. rejon Niechorza i Trzęsacza był teatrem koncentracji sił niemieckich, „wędrującego kotła” grupy korpuśnej gen. Hansa von Tettau. W jej skład, której sztab znajdował się w Niechorzu wchodziły: Dywizja Piechoty „Bärwalde” resztki 15. Dywizji Grenadierów SS (łotewskiej), 33. Dywizji Grenadierów SS „Charlemagne” części Dywizji Pancernej „Holstein”, 1. i 5. oddziały niszczycieli czołgów, 2. batalion alarmowy, lewe skrzydło 10. Dywizji Pancernej SS „Fründsberg”. Grupa posiadała dodatkowo wsparcie lotnictwa morskiego z Dziwnowa oraz dwóch ciężkich krążowników: „Admiral Scheer” i „Lützow”. Zaopatrywana była z morza w okolicach Niechorza.
Raport jaki 9 marca 1945 r. złożył mjr Krona, oficer szkoleniowy 3. Armii Pancernej, który wylądował samolotem Storch na łące opodal latarni morskiej w Niechorzu brzmiał:
…„Tettau siedzi w Niechorzu i ma przyczółek szerokości 20 km i długości 10 km. Jego przebieg: cegielnia Pustkowo włącznie, Dreżewo włącznie, Karnice włącznie, Czaplin Mały włącznie, Chomętowo włącznie, Sadlno, Włodarka aż do Mrzeżyna. Na odcinku od Niechorza do Chomętowa włącznie znajdują się części Dywizji Pancernej „Holstein” bez pojazdów gąsienicowych, stamtąd do Włodarki Dywizja Piechoty „Pommern”, łotewska 15. Dywizja Grenadierów SS dalej do Mrzeżyna. Na przyczółku znajduje się około 50 000 ludzi, z tego połowa to cywile, a połowa żołnierze. 1. i 2. batalion 5. Dywizji Strzeleckiej przeszły przez Golczewo i stoją teraz pod Szczecinem. Sprzęt ciężki: 30 luf artyleryjskich, nieco mniej dział 8,8 cm, lawety samobieżne. Nie ma do tego dokładnych danych. Brak dział przeciwpancernych i czołgów. Dywizja Pancerna „Holstein” całkowicie spieszona. (…) pod Dziwnowem tylko jeden most 5-tonowy! Należy użyć promów!”.
Ostatecznie Niechorze zostało zdobyte przez jednostki 7. Korpusu Kawalerii Gwardii Armii Czerwonej oraz 2. Warszawską Dywizję Piechoty i 13 Pułk Artylerii Pancernej Ludowego Wojska Polskiego dnia 12 marca 1945 roku.
Dla mieszkających tu od pokoleń Niemców, rozpoczynał się okres niepewności i stopniowo postępujących wysiedleń. Dla robotników przymusowych wielu narodowości pracujących w gospodarstwach rolnych u niemieckich bauerów to czas wyzwolenia. Część z nich wróci do swoich domów w Polsce centralnej, część zostanie na ziemiach zachodnich. Na wyzwolonych terenach osiedlą się m.in. osadnicy wojskowi a z tzw „centrali” przyjadą nowi mieszkańcy – pionierzy kresów zachodnich.
Z tej okazji jak co roku przedstawiciele administracji, młodzieży ze szkół Gminy Rewal i środowisk kombatanckich odwiedzą pomnik w niechorskim parku oraz złożą kwiaty i zapalą znicz pamięci będący hołdem wobec wszystkich pionierów naszego wybrzeża.
12 marca może być dla nas współcześnie żyjących, dniem refleksji nad zmianą, która wiązała się z zajęciem Niechorza przez Armię Czerwoną a co się z tym wiąże przybyciem na wybrzeże polskiej ludności i rozpoczęciem całego procesu osiedleńczego. Data, o której mowa, nie jest początkiem masowej obecności Polaków na wybrzeżu, ale rozpoczęciem nowego etapu w historii Polski. A propos dyskusji nad obchodzonym do lat 90. XX w. wyzwoleniem poszczególnych miejscowości Pomorza zachodniego, nie można odmówić takiemu nazewnictwu pewnych podstaw. W końcu teren Pomorza Zachodniego jest w swych korzeniach obszarem słowiańskim, z gruntu bardziej polskim niż niemieckim. Stąd można 12 marca 1945 r. określić „dniem przywrócenia Niechorza polskiej macierzy”. Ziściły się dawno deklamowane słowa poety: „a orły białe, lotem błyskawicy, opadną na dawnej Chrobrego granicy”…
12 marca 1945 r. nie jest datą, od której zaczyna się na tych terenach Polska ale zapewne to data kluczowa wiążąca się z mitem założycielskim tej części Polski na Wybrzeżu Rewalskim.
W nawiązaniu do tych historycznych wydarzeń Wójt Gminy Rewal Konstanty Tomasz Oświęcimski oraz Dyrektor Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu Dominika Winiarska Chodziutko zapraszają – 12 marca 2024 r. o godz. 17.00 – do Muzeum Rybołówstwa Morskiego na wykład i prezentację pt. Między wyzwoleniem a zdobyciem… Gmina Rewal podczas II wojny światowej, który wygłosi Paweł Pawłowski – pełnomocnik Wójta Gminy Rewal ds. dziedzictwa kulturowego – historyk wojskowości, menadżer kultury, regionalista, muzealnik, pilot i przewodnik turystyczny.
Po zakończeniu prelekcji Organizatorzy przewidują dyskusję z publicznością oraz prezentację najnowszej wystawy otwartej 29 lutego 2024r. Bursztyn złoto północy.
Zapraszamy! Wstęp wolny.
Wójt Gminy Rewal informuje, iż w dniu 9 lutego br., zostało wszczęte postępowanie przetargowe o udzielenie zamówienia publicznego na zadanie pn:
„Budowa dróg gminnych: ul. Modrzewiowej, ul. Szczęśliwej, ul. Słowackiego, ul. Akacjowej i ul. Bukowej, w m. Rewal, gmina Rewal – ETAP I ”.
W zakres robót chodzi m.in.: przebudowa jezdni, budowa i przebudowa zjazdów, budowa chodników, budowa zatok parkingowych, budowa linii oświetlenia ulicznego, budowa kolektora kanalizacji deszczowej, oraz budowa kanału technologicznego. Planowany termin realizacji ustalono na 17 miesięcy od daty podpisania umowy.
Szczegółowy zakres robót objętych etapem I dostępny jest w załączonej dokumentacji budowlanej dostępnej na stronie:
https://platformazakupowa.pl/transakcja/886148
Termin składania ofert upływa dnia 26.02.2024r.
W imieniu Organizatorów – Wójta Gminy Rewal oraz Dyrektora Muzeum Rybołówstwa Morskiego w Niechorzu pragnę zaprosić w czwartek 15 lutego 2024r. o godz. 17.00 do sali wystawienniczej w Rewalu (ul. Słowackiego 1A) na III spotkanie w ramach cyklu Historyczne czwartki.
Ta nowa propozycja niechorskiego muzeum ma służyć przybliżeniu i upowszechnianiu historii lokalnej. Zapraszamy na otwarte wykłady połączone z dyskusją przy kawie i herbacie. Spotkania z regionalistami i hobbystami to możliwość wymiany informacji i uzupełnienia wiedzy o naszej „Małej Ojczyźnie”.
Celem projektu jest budowanie poczucia tożsamości wśród mieszkańców Pomorza zachodniego, utrwalanie narodowego dziedzictwa w obszarze kultury i historii, wychowanie młodego pokolenia pod hasłem „o przeszłości dla przyszłości” a przede wszystkim integrowanie środowiska pasjonatów historii, naukowców i badaczy, nauczycieli, edukatorów i kolekcjonerów oraz przewodników turystycznych.
Tym razem podczas czwartkowego spotkania z historią w rewalskiej sali wystawienniczej, będzie można znowu obejrzeć wystawę, której premiera odbyła się w 2015 roku pt. STARY REWAL – ALT REWAHL a którą przygotowało Stowarzyszenie Aktywni Kulturalnie. Wystawa historycznych i współczesnych fotografii z Rewala cieszyła się dużą popularnością i była pokazywana w okolicznych ośrodkach kultury, m.in. Gryficach, Kamieniu Pomorskim, Trzebiatowie, Międzyzdrojach, Szczecinie. Znowu będzie można ją podziwiać w Rewalu i podyskutować na temat przeszłości dawnej osady rybackiej.
Program :
Prelegenci :
Wioletta Mackiewicz – Pietrasik : mieszkanka Rewala od pół wieku, miłośniczka regionu i literatury, przedsiębiorczyni, aktywistka, wolontariuszka, społeczna opiekunka zwierząt, autorka dwóch wystaw poświęconych historii Rewala przed – i powojennego oraz publikacji „W poszukiwaniu nowego domu. Rewal 1945-1980”. Wystawy i publikacja powstały w ramach działalności wolontariackiej w Stowarzyszeniu Aktywni Kulturalnie.
Paweł Pawłowski : pełnomocnik Wójta Gminy Rewal ds. dziedzictwa kulturowego – historyk wojskowości, menadżer kultury, regionalista, muzealnik, pilot i przewodnik turystyczny.
Serdecznie zapraszamy! – wstęp wolny –
